Produkcja odzieży
Masową produkcją odzieży, czyli szyciem konfekcji, określa się wytwarzanie, zwykle powyżej 50 sztuk identycznych jednostek modelowych, przeznaczonych dla zróżnicowanego kręgu odbiorców o poprawnej budowie i odpowiadających przeciętnym dla danego typu figury wymiarom. Oprócz produkcji masowej rozróżnia się produkcję krótkoseryjną, jednostkową i szytą na miarę. Masowa produkcja odzieży obejmuje następujące etapy, składające się na proces technologiczny: modelowanie, konstrukcję, rozkrój, przygotowanie do szycia, szycie, wykończanie z prasowaniem, znakowanie, etykietowanie i pakowanie.
Modelowaniem nazywa się opracowanie i przygotowanie modelu, np. przez artystów plastyków i modelarzy. Polega ono na sporządzeniu rysunku modelowego i technicznym jego opracowaniu. Według tych danych sporządza się pierwowzór i poddaje go demonstracji i zatwierdzeniu.
Drugim etapem produkcyjnym jest konstruowanie. Jego celem jest przygotowanie rysunku detali i na tej podstawie sporządzenie szablonów. Na początku wykonuje się szablony podstawowego rozmiaru, według nich szyje się i sprawdza wyrób kontrolny, a następnie stopniuje szablony. Stopniowanie szablonów polega na wyrysowaniu szablonów o zwiększonych i zmniejszonych wymiarach, we wszystkich produkowanych wielkościach. Jednocześnie z przygotowaniem szablonów opracowuje się warunki techniczne modelu, które są podstawą do produkcji i przy odbiorze jakościowym wyrobów w handlu. Dokumentacja techniczna modelu powinna zawierać: rysunek modelowy lub fotografię modelu, ogólny jego opis, tabele wielkości, wyszczególnienie elementów i detali, warunki i sposób wykonania, rysunek techniczny modelu, tabele wymiarów z dopuszczalnymi tolerancjami, wykaz materiałów podstawowych i dodatków, normy ich zużycia, szablony i układy kroju, udział procentowy poszczególnych wielkości w planowanej partii wyrobu.
Kolejnym etapem jest rozkrój. W fazie rozkroju wyróżnia się czynności przygotowawcze i zasadnicze. Celem czynności przygotowawczych jest sprawdzenie szerokości i długości tkanin, poprawności ich sklasyfikowania i oznaczenia błędów oraz dobór tkanin pod względem wyglądu, rysunku, koloru, szerokości i wykorzystania powierzchni. Czynności zasadnicze w fazie rozkroju to: sporządzenie nakładu, naniesienie konturów elementów i oznaczeń na wierzchnią warstwę nakładu, przekrawanie nakładu i kompletowanie elementów wyrobu. Nakład stanowią warstwy tkaniny ułożone jedna na drugiej, przygotowane do rozkroju. Krojenie odbywa się za pomocą urządzeń, zwanych krajarkami.
Wykrojone i skompletowane elementy wyrobu poddaje się szyciu. Celem szycia jest łączenie detali wzdłuż linii konstrukcyjnych i nadanie wyrobom formy odpowiadającej modelowi. Łączenie detali odbywa się w miejscach szwów, za pomocą ściegów lub przez klejenie bądź zgrzewanie.