Spódnica kloszowa z ćwiartki koła.

Spódnica kloszowa z ćwiartki koła (rysunek). Spódnicę tę można uszyć z kwadratu tkaniny złożonego po przekątnej, bez rozcinania po linii złożenia; wtedy będzie miała jeden szew po nitce prostej, najczęściej z tyłu. Można też uszyć ją całkowicie ze skosu, ale wymaga to dużo więcej tkaniny. Z zaprezentowanych tu spódnic kloszowych jest ona najwęższa u dołu.

Rysunek. Siatka kroju i kontury formy połowy spódnicy kloszowej z ćwierci koła na figurę o wzroście 140 cm, obwodzie pisa 62 cm, długości spódnicy 42 cm (30% wzrostu): a — na figurę proporcjonalną (linia bioder i linia dołu są wypadkowe), b — na figurę o zbyt wypukłych biodrach (linia pasa i linia dołu są wypadkowe).

Przystępując do wykreślenia siatki kroju, narysować w lewym górnym rogu arkusza papieru kąt prosty i jego wierzchołek oznaczyć 1. Pionowa przyprostokątna i dwusieczna kąta prostego będą tworzyły kąt ostry, będą one liniami boków formy (nie mylić z bokami spódnicy!). Dwusieczna powstałego kąta ostrego będzie linią środka formy.

Na linii boku formy odmierzyć:

1—2 — długość promienia do wyznaczenia linii pasa = 50% obwodu pasa = 31 cm.

Jeżeli znalezionym promieniem zakreśli się, stawiając nóżkę cyrkla w punkcie 1, łuk od punktu 2, przecinając linię środka formy w punkcie 3, a następnie drugi bok formy w punkcie 4, to łuk ten wyznaczy linię pasa.

Na liniach boków i na linii środka formy należy odmierzyć:

2—5 — długość spódnicy (dowolna według miary lub np. 30% wzrostu, a więc 42 cm),

3—6 = 2—5,

4—7 = 2—5,

1—5 — długość promienia wyznaczającego linię dołu = 1—2 plus 2—5 = 31 cm + 42 cm = 73 cm.

Wpiąć nóżkę cyrkla w punkt 1 i od punktu 5 zakreślić łuk, który przetnie linię środka w punkcie 6 i drugą linię boków w punkcie 7; będzie to linia dołu.

Formę połowy spódnicy wyznaczają łuk 2—3—4, prosta 4—7, łuk 7—6—5 oraz prosta 5—2.

Szyjąc tę spódnicę najlepiej szew po prostej nitce dać z tyłu.

Uwaga: Może się zdarzyć, że przy zbyt pękatych biodrach spódnica krojona według formy opartej na namiarach do obwodu pasa okaże się zbyt ciasna. Należy więc przed krojeniem spódnicy sprawdzić, czy długość linii bioder na siatce kroju znajdująca się o 10% wzrostu poniżej linii pasa, nie wynosi mniej niż 1/2 obwodu bioder w naturze plus 1 cm.

W wypadku gdy forma jest za wąska — wykreślanie jej trzeba oprzeć nie na namiarach obwodu pasa, a obwodu bioder (rysunek b). W tym celu na pionowej przyprostokątnej odmierzyć długość promienia do wyznaczania linii bioder, czyli 1—2 = 50% obwodu bioder = np. 48 cm. Łuk o tym promieniu przetnie linię środka formy w punkcie 4. Następnie na odcinku 1—2 odmierza się 2—5 = 10% wzrostu, czyli 14 cm. Promień 1—5, którym należy wykreślić linię pasa, wyniesie 1—2 minus 2—5= 48 cm minus 14 cm = 34 cm. Dalej postępuje się jak poprzednio, czyli mając linię pasa odmierza się od niej 5—8 — zamierzoną długość spódnicy i łukiem długości 1—5 plus 5—8 zakreśla się łuk, który przetnie linię środka w punkcie 9 i drugą linię boku w punkcie 10, wyznaczając linię dołu. Linia pasa jest tu wypadkowa i może okazać się za długa — nadmiar tkaniny trzeba zebrać zaszewkami na bokach spódnicy (nie na bokach formy).