Zdejmowanie miary.
Sylwetka dziewcząt i chłopców aż do wchodzenia ich w okres dojrzewania nie wykazuje większych różnic, toteż zdejmowanie miar u jednych i drugich odbywa się tak samo. Dotyczy to zarówno miar podstawowych, jak i kontrolnych, a także wyliczania miar pochodnych dla dzieci przed okresem dojrzewania. Różnice zaczynają się zaznaczać u dziewczynek mniej więcej po osiągnięciu 11—12 lat (niezależnie od wzrostu), kiedy to zaczyna się im rozwijać biust, a w zdejmowaniu miary trzeba uwzględnić nowy element — obwód gorsu, u chłopców zaś po osiągnięciu wzrostu 145—150 cm, kiedy to powoli zaczynają nabierać męskich cech fizycznych — wydłuża się im stan i poszerzają ramiona.
Do zdejmowania miar potrzebne są: tzw. centymetr i dwie tasiemki, z których jedną przewiązuje się dziecko w pasie, a drugą pod pachami, co pozwoli na dokładniejsze zdjęcie miar.
Rysunek. Miary podstawowe: a — wzrost, b — obwód klatki piersiowej, c — obwód pasa, d — obwód bioder, e — obwód gorsu (u dziewczynek z zaznaczającym się biustem).
Przede wszystkim zdejmuje się tzw. miary podstawowe (rysunek), a mianowicie:
a) wzrost — mierzy się od czubka głowy do . podstawy nóg (można to zrobić przykładając ekierkę jedną przyprostokątną do ściany, a drugą do głowy dziecka i następnie odmierzając odległość ekierki od podłogi);
b) obwód klatki piersiowej — mierzy się na poziomie pach (po przewiązanej tasiemce);
c) obwód pasa — mierzy się w najbardziej wgłębionym miejscu tułowia, co wskaże przewiązana tasiemka;
d) obwód bioder — mierzy się przez największe wypukłości pośladków, brzucha i bioder;
e) obwód gorsu — dotyczy tylko dziewcząt z zaznaczającym się biustem; mierzy się go na poziomie pach przez łopatki z tylu i największą wypukłość biustu z przodu (w takim wypadku obwód klatki piersiowej mierzy się z przodu ponad biustem).
Jeżeli dziecko zbudowane jest prawidłowo (żeby nie powiedzieć — idealnie),
miary podstawowe wystarczą do wyliczenia wszystkich miar pochodnych potrzebnych do wykreślenia siatki kroju, a następnie sporządzenia formy. Można się wtedy posłużyć miarami podanymi w tablicach załączonych do książki (tablice 1, 2, 3). Żeby się jednak o tym przekonać, trzeba zdjąć z figury dziecka kilka miar kontrolnych i porównać je z odpowiednimi miarami pochodnymi odpowiadającymi figurom nie odbiegającym od przyjętej normy (podanymi w tablicach). Miary te nie muszą zgadzać się idealnie; mogą wahać się w granicach ±1 cm, np. jeżeli przy wzroście 115 cm długość stanu dziecka wynosi 24,6 cm, a według tablicy ma wynosić 25,3 cm (różnica wynosi 0,7 cm), to można posłużyć się do wykreślenia siatki danymi z tablicy, gdyż przy obliczaniu miar pochodnych uwzględniono w niniejszej książce luzy pozwalające na tolerancję ±1 cm. Jeżeli jednak różnice są większe, należy nanieść na tablice dane wynikające z miar kontrolnych i z nich obliczyć odpowiednie miary pochodne.
Rysunek. Miary kontrolne: a — długość stanu, b — szerokość pleców, c — głębokość pachy, d — obwód szyi, e — szerokość przodu, f — długość rękawa, g — długość spodni z przodu, h — długość spodni w szwie krokowym, i — długość spódnicy mierzona z przodu, j — długość spódnicy mierzona z boku, k — długość spódnicy mierzona z tyłu.
Do miar kontrolnych (rysunek) należą:
a) długość stanu — mierzy się od siódmego kręgu szyjnego w dół do tasiemki przepasanej w pasie;
b) szerokość pleców — mierzy się na poziomie łopatek od zagłębienia między jedną opuszczoną ręką i plecami a drugą opuszczoną ręką i plecami;
c) głębokość pachy — mierzy się od siódmego kręgu szyjnego do tasiemki przepasanej pod pachami;
d) obwód szyi — mierzy się dookoła szyi u jej nasady;
e) szerokość przodu — mierzy się między zagłębieniami wzdłuż pach:
f) długość rękawa — mierzy się od barku po zewnętrznej stronie ręki do nadgarstka (długość rękawa krótkiego zależnie od potrzeb);
g) długość spodni — mierzy się od tasiemki przewiązanej w pasie, środkiem przodu nogawki, do podłogi, a przy spodniach krótkich odejmuje od tego liczbę centymetrów potrzebną dla uzyskania zamierzonej długości;
h) długość spodni w kroku — mierzy się biorąc odległość od krocza do podłogi, a przy spodniach krótkich postępuje się jak w punkcie g;
i) długość spódnicy z przodu — mierzy się biorąc odległość od tasiemki przewiązanej w pasie do podłogi (miara „i” na rys. 8) i odejmuje od tego odpowiednią liczbę centymetrów dla uzyskania zamierzonej długości;
j) długość spódnicy z boku — mierzy się biorąc odległość od tasiemki przewiązanej w pasie do podłogi (miara „j” na rysunku) i dalej postępuje jak w punkcie i; k) długość spódnicy z tyłu — mierzy się biorąc odległość od tasiemki przewiązanej w pasie do podłogi (miara „k” na rysunku) i dalej postępuje jak w punkcie i.